ذهبت لمقابله الحاج فى بيته فى مدينه غزه فى شارع الجلاء,لاجلس معه و اساله عن طفولته فى قضاء بئر السبع..ومعا نغوص فى ذاكره الوطن السليب فى قضاء بئر السبع...
ولد الحاج محمد عيد ابوعطايا /ابو ماهر فى اراضى القديرات فى منطقه وادى فطيس و وادى ابو سماره و بالقرب من جسر ابو رقيّق شمال غرب مدينه بئر السبع ب13 كيلومتر,ولد سنه 1938 فى هذه البقعه من قضاء بئر السبع, و عمره الان ناهز 77 سنه ذاق خلالها مراره النكبه و التهجير....
وتابع يحدثنى عن طفولته فيقول:كانت حياتنا بسيطه و كان شغلتنا الرئيسيه و مصدر رزقنا هو تربيه المواشى و الابل ,فكنت اخرج مع اخوتى لنرعى بالمواشى فى الوديان المحيطه بنا و نلعب و نمرح و لا نعرف ما ينتظرنا من مستقبل النكبه و التهجير, ونخرج فى الصباح و ناخذ معنا الزواده و بها طعامنا لكل اليوم, و من ثم فى المساء نرجع بالمواشى الى بيوتنا...
كان الماء مهم للبدو فى هذه المناطق ,فكانوا يشربون هم و مواشيهم من الوديان التى بها ينابع الماء مثل وادى الشريعه و من الابار المحفوره مثل بئر قريه المحرّقه المهجره و من مياه الامطار التى يتم تجميعها فى ..الهرابه..و هو بئر يتم حفره لتجميع مياه الامطار لاستخدامها وقت الحاجه...
اما بالنسبه للزراعه فكانت بسيطه ,فكان الناس يعتمدون على مياه الامطار لزراعه القمح و الشعير و الذره فى اراضيهم الواسعه التى تمتد حول مضاربهم و كانوا يزرعون محاصيل صيفيه مثل الطماطم و الفقوس و الباميه و العدس و البطيخ فى السده.و السده هى ارض تقع بالقرب من الوديان و بها يتجمع مياه الوديان و بها نسبه رطوبه لازمه لنمو هذه المحاصيل..
ويقول الحاج ابو ماهر ابو عطايا...كانت مساكنا من بيوت الشعر التى تحمينا فى الشتاء من البرد و فى الصيف من الحر...و كان بعض البدو يبنون البوايك من الطين الممزوج بالقش ....
انتقل الحاج ابو ماهر ابو عطايا و افراد اسرته و مواشيهم و ابلهم الى الشرق من قريه المحرّقه المهجره فى اراضى قبيله التياها,فيقول الحاج ابو ماهر ابو عطايا..
سنه النكبه كنا نسكن انا و ابى و افراد اسرتى فى الاراضى الواسعه شرق قريه المحرّقه المهجره...و فى سنه 1948 ومع اقتراب الخطر الصهيونى على قضاء بئر السبع, وعلى اراضينا و ممتلكاتنا,فاحس السكان بالخطر يحيط بهم,فاجتمع البدو المقيمين فى المنطقه مع اهالى قريه المحرّقه المهجره....
واذكر من العائلات البدويه التى تتبع قبيله التياها و التى سكنت الى الشرق من قريه المحرّقه و منهم(العقبى..القطاطوه..الرواشده..العرور..ابو عياده..ابو شنار..السعايده) وغيرهم من البدو...و اذكر من سكان قريه المحرّقه و منهم(المشهراوى..عبد العال..ابو وادى..جحا..الميناوى) و غيرهم من سكان المحرّقه..
وشعروا باقتراب الخطر الصهيونى يقترب منهم,فاخذوا يعدون العده للدفاع عن اراضيهم و ممتلكاتهم على الرغم من قله امكنياتهم و تفوق العدو عليهم فى السلاح و العتاد و دعم دول كبري له.
و اخذ سكان قضاء بئر السبع بشراء القليل من السلاح باموالهم الخاصه للدفاع عن اراضيهم و ممتلكاتهم..اخذوا بشراءه من تجار السلاح الذين يجلبونه من و يحصلون عليه من مخلفات الجيش الانجليزى فى سيناء و مصر....
و هاجم الصهاينه المنطقه بمدرعاتهم و سلاحهم الحديث,و احتلوا الاراضى حول قريه المحرّقه و منها قصر العقبى و قاموا بتدميره و من ثم قاموا باحتلال قريه المحرّقه و تدميرها
و فى الاشتباكات التى خاضها البدو مع الصهاينه استشهد الشهيد/ابو رجب المشهراوى و رجل اخر من نفس العائله و هم من سكان المحرّقه.و هاجر البدو و سكان المحرّقه تحت وطأه القصف و القتل و الخوف و التدمير الذى شعروا به, و هاجروا الى قطاع غزه و كان يتبع الاداره المصريه.
و ها هو الحاج ابو ماهر ابو عطايا ينتظر العوده الى وطنه السليب فى قضاء بئر السبع, و لا يفقد الامل فى العوده الى دياره,و يقول اذا لم اعد انا فسيعود ابنى و حفيدى, ولا يضيع حق وراءه مطالب...